НОВИНАРСКА ПАТКА

Колку пати овие години се расправаше за медиумите, се носеа закони, се менуваа улогите на регулаторните тела и пак – ништо. Новинарите се во маѓепсан круг повеќе од две децении

Насловот е од колумна која во „Утрински“ ја објавив пред нешто повеќе од три години. За жал, и денеска околу овие значајни прашања, без кои не може да се зборува за демократија кај нас, нема никакво подобрување, туку, напротив, тонеме како сами да сме си оковале олово на нозете. Додека ја пишувам колумната, четврток 26 ноември, во Клубот на пратениците (нема да ме изненади ако ова здание некој утре го прогласи за историски споменик во процесот на пропаѓањето на Македонија) се одржуваат разговори помеѓу „големата четворка“ околу остварувањето на договорот од Пржино во оние точки кои се однесуваат на медиумите, а особено на положбата на јавниот сервис МРТВ.

Веќе одомаќениот медијатор Питер Ванхауте, кој има големи шанси да стане легендарна личност во овој процес на нашето пропаѓање, оптимистички најави дека до денеска, 27 ноември, прашањето околу медиумите треба да биде завршено. И додека внатре во Клубот на пратениците „големата четворка“ не знам по кој пат расправа за положбата на медиумите, надвор Здружението на новинари на Македонија плус новинарскиот синдикат и зајакнати со Македонскиот институт за новинарство (науката) протестираат бидејќи не биле вклучени во овие преговори!? Во суштина, се разговара и преговара за неколку теми и тоа: независноста на Агенцијата за аудиовизуелни услуги, потоа за независноста на МРТВ, како и на МИА, а ќе се разговара и за подобрување на Законот за медиуми, сето тоа во функција на обезбедување фер и демократски избори. Повеќе

Замислете, во кодексот, меѓу другото, пишува дека новинарот кога подготвува прилог мора да ги слушне двете страни. Генијално, нели. Па тоа и бруцош на факултетот за новинарство мора да го знае

И додека за Европа и светот топ-тема се трагичните настани во Париз, борбата против тероризмот и ИСИС, кај нас топ-тема се децибелите од сирените на полициските автомобили кои го обезбедуваат новиот министер за внатрешни работи. Работата отиде дотаму, според информациите во „патриотските медиуми“ што граѓаните кои живеат околу МВР се жалат дека децибелите им пречат. Бизарно нели?! Понатаму во таа наша бизарност успеавме да воведеме и нови политикантски термини. Па, така, опозицијата и „демократските“ медиуми кога ќе го споменат Груевски ја додаваат придавката „премиер во заминување“ додека за патриотските медиуми и новинари, а секако и за власта, новите министри се само „технички“ функционери кои освен што имаат право да земаат министерска плата и да седат во министерскиот кабинет друго не можат да работат. Некој ќе рече, што сум се фатил за вакви бизарни работи. Повеќе

Ако ги анализирате и двете изјави, на Груевски и на Заев, тие во суштина одлично кореспондираат, бидејќи целта е само една – власт и сите придобивки за владејачките елити

По неколку одлагања, што е преседан, Европската комисија го обелодени најновиот извештај за напредокот на Македонија. Ајде што во него нема речиси никаде каков било забележителен напредок, но овој пат ЕК препораката за преговори ни ја замрзна до април идната година. До изборите, институциите на ЕУ од нас очекуваат во целост да се реализираат сите забелешки и препораки од фамозниот извештај на Прибе, преку таканаречениот договор од Пржино и секако, со избори што ќе бидат според демократските стандарди.

Богами, многу задачи и можеби затоа еврокомесарот Хан, веќе другиот ден по објавувањето на извештајот од Брисел, ни испрати видеопорака во која јасно е речено дека Македонија се соочува со една од најголемите политички кризи и дека „главен предизвик за вашите лидери е да ги исполнат нивните заложби, спроведувајќи го нивниот договор со добра волја и посветувајќи се во целост на итните реформски приоритети, за да го подобрат владеењето на правото во вашата земја. Вашите лидери мора да ги стават интересот на земјата и иднината на нејзините граѓани во средиштето на нивната работа“. Убаво кажано, ама се прашувам дали актуелните политички лидери и нивните „фамилии“ сакаат и можат тоа што ни го препорачува Хан, а е и во извештајот, да го направат. Ако нашите политички лидери навистина водеа есап за интересите на државата и граѓаните, а не исклучиво за себе и своите „фамилии“, дали ќе бевме на ова дереџе? Повеќе

Многу расправи за зависноста на судството. На првите луѓе во него сите им се виновни, само тие не. Да имаше барем една оставка и некој да покажеше дека се чувствува одговорен за пропаста во која се наоѓа судството

До каде оди нашата трагикомичност како држава и како општество, најдобро се гледа од неколку настани што се случија неделава, барем до пишувањето на колумнава. Во таа трагикомичност, односно немање ниту чувство ниту волја за она што се вика државотворност, убеден сум дека ќе се вклопат и настаните поврзани со преговорите на „големата четворка“, водени со помош на диригентското стапче на олеснувачот Ванхауте.
Да одиме по ред. Во вторникот во организација на МАНУ се одржа расправа посветена на правосудството, односно неговите реформи. Вакви „научни“ расправи се наслушавме по секој извештај на Европската комисија за напредокот на Македонија, во кои по правило најмногу забелешки има околу нашето „независно самостојно и стручно судство“. Ама од сите овие силни расправи нема ништо. Можеби сега мотивот за ваква расправа беше извештајот на Прибе или, пак, неодамнешната прослава по повод 70 години од формирањето на Врховниот суд!? Тоа што ме изненади е фактот дека на чело на масата покрај првиот човек на МАНУ, Владо Камбовски, седеа две дами. Едната амбасадорка на Германија, другата, ако не се лажам, амбасадорка на ОБСЕ. Некој ќе рече, па што има лошо во тоа. Се прашувам што бараат амбасадори на научни средби организирани од МАНУ како највисока научна институција. Барем за мене, ова е најблаго речено чудно! Повеќе