НОВИНАРСКА ПАТКА

Еволуцијата на „Евро-Балкан“ од невладина до универзитет била логичен процес на „зреење“. Колку што јас знам, зреат јаболка, круши, лубеници, а богами и тикви

Читајќи го писмото на Универзитетот „Евро-Балкан“, што би требало да биде одговор на мојата колумна, навистина уште еднаш ми потврди дека сум бил во право. Во оригиналот упатен до нашиот ценет „Утрински“ авторите од „Евро-Балкан“ ми го утнале и презимето, а најкомичен беше потписот – „од екипата на ’Евро-Балкан‘“.
И, така, сега јас поединец треба да се расправам со „цела екипа“ на овој наш најмлад универзитет. Понатаму, самата структура на пишување им е најблаго речено катастрофална… во целиот текст има само неколку долги реченици од кои најкратката има девет реда, а најдолгата 14 реда. Повеќе

Интересен е напредокот на „Евро-Балкан“. Од невладина организација, преку тинк-тенк, стана институт и сега прераснува во универзитет

„Сваки дан у сваком погледу све више напредујем“ – верувам дека и без превод ова го разбираат нашите ценети читатели, а исто така верувам дека многу од нив ќе се сетат дека оваа реченица е од култниот фил ма Кустурица „Се сеќаваш ли Доли Бел“. Богами, денеска и ние секој ден напредуваме или, речено со јазикот на актуелната власт, остваруваме… секако на сите полиња.
Така, посебно успешно „напредување“ бележиме во високото образование. Откако државата направи дисперзија на факултетите речиси скоро во секој град овој месец, добивме и нов универзитет „Евро-Балкан“. Интересен е напредокот на овој најмлад универзитет. Од невладина организација преку тинк-тенк, стана институт и ете сега прерасна во универзитет. Константа во развојот е „газдата“ и неговата способност секогаш да е близок со моментално актуелната власт. Повеќе

Владата секој ден ниже нови победи, па макар било тоа чистење на канали за наводнување или ставање на стентови во битолската болница

Ова е прашање кое подолго време ги окупира, би се рекло, сите структури во Европската унија, а посебно во еврозоната. Прашање кое кај обичниот или подобро речено просечниот европски граѓанин му предизвикува несигурност, страв и непријатни чувства за неговата сегашност но и иднина. За политичките и државните лидери ова прашање претставува своевиден кошмар бидејќи ако до вчера, ајде да речеме ја водеа државата комотно и без потреба да носат и спроведуваат „историски“ одлуки, сега се соочуваат со вистински „историски“ предизвици, за кои треба и знаење но и храброст. Бидејќи, сега треба да се креираат и спроведуваат крајно рестриктивни политики, кои повеќе од болно задираат во секојдневието но и иднината како на државата, а со тоа и на граѓаните.
За науката пред се економската а и за другите општествени науки ова прашање претставува вистински предизвик за сериозни истражувања анализи и изнаоѓање на конкретни одговори и решенија. Повеќе